«Όταν το κράτος είναι αντεθνικό, τότε κάτω το κράτος, Ζήτω το Έθνος» – ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Ν. Βούτσης για τους φακέλους της διαφθοράς: “Δεν θα κερδίσει κανείς, αν βγουν αυτοί οι φάκελοι στη δημοσιότητα. ΜΟΝΟ η Χρυσή Αυγή θα μπορούσε να τρίβει τα χέρια της”.
Κάθε τριήμερο εορταστικό και χωρίς να έχει αλλάξει τίποτε σε αυτόν τον τόπο ατέλειωτες είναι οι ουρές των αυτοκινήτων των εκδρομέων σε μια χώρα σε κατάσταση πτωχεύσεως, που γεμίζουν ασφυκτικά κάθε πολυτελή τουριστικό προορισμό, θέτοντας σε αμφιβολία το κατά πόσο η χώρα μας ευρίσκεται και διάγει περίοδο οικονομικής κρίσεως. Ή μήπως η κρίση αυτή αφορά μόνον μία μειοψηφία του πληθυσμού αυτής της χώρας; Ή μήπως ένας ολόκληρος λαός, ευρισκόμενος σε επιθανάτιο ρόγχο απολαμβάνει τις τελευταίες του ημέρες, περιμένοντας το τέλος που έρχεται;
Η “επανάσταση” που δεν έρχεται
Παρ’ όλες όμως τις “βαθυστόχαστες” αναλύσεις των “εγκύρων” κονδυλοφόρων, για την κοινωνική έκρηξη που έρχεται, αυτή δεν φαίνεται ούτε κατά διάνοια στον ορίζοντα και αυτό γιατί βεβαίως τις επαναστάσεις δεν τις κάνουν ποτέ οι πολλοί, όπως πιστεύουν οι μαρξιστές και οι φιλελεύθεροι, τις επαναστάσεις τις κάνουνε πάντοτε λίγοι, οι οποίοι πολλές φορές καταλήγουν και οι ίδιοι στην καρμανιόλα, όπως συνέβη στην Γαλλική επανάσταση.
Για την κατάσταση όπως έχει σήμερα στις Δυτικές κοινωνίες διαμορφωθεί γράφει ο Στάνλεϋ Πειν στο βιβλίο του “Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ”, που εγράφη το 1995 και εκδόθηκε από τον οίκο ΦΙΛΙΣΤΩΡ στα Ελληνικά το 2000, τα εξής:
“Η κατάπνιξη των πολιτικών ελευθεριών στην Ανατολή και η ανάπτυξη μιας σε μεγάλο βαθμό σταθερής δημοκρατίας στη Δύση δεν άφησε πολιτικό χώρο σε ριζοσπαστικές εναλλακτικές λύσεις, ενώ η μακρά και άνευ προηγουμένου ευημερία στη Δυτική Ευρώπη που ξεκίνησε γύρω στο 1950 απεσόβησε σε μεγάλο βαθμό τις κοινωνικές εντάσεις. Στον μεταπολεμικό κόσμο οι μεγαλύτερες ανταγωνιστικές ιδεολογικές δυνάμεις μοιράζονταν έναν κοινό ουμανιστικό υλισμό, αποκλείοντας έτσι τόσο τον παλιό ιδεαλισμό όσο και το βιταλισμό. Ο θρίαμβος του ηδονιστικού και καταναλωτικού υλισμού αφαιρούσε το έδαφος από υπόγεια καλέσματα για επαναστατικό ασκητισμό και ιδεαλισμό – είτε φασιστικό είτε κομμουνιστικό.”
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο θρίαμβος του καταναλωτικού υλισμού τελειώνει, όμως, υπόγειο κάλεσμα για επαναστατικό ασκητισμό και ιδεαλισμό, κάλεσμα ισχυρό, το οποίο θα δημιουργήσει ιστορικές εξελίξεις ακόμη δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει γιατί ακόμη οι λαοί ζουν με το καταναλωτικό όνειρο, με τα απομεινάρια μιας ημέρας που τελειώνει. Όμως, είτε το θέλουν, είτε όχι ο κόσμος δραματικά αλλάζει και σίγουρα στο μέλλον θα αλλάξει και τα κάλπικα Ιδανικά θα τελειώσουν, αλλά όχι από μόνα τους, θα τελειώσουν μόνον εάν το θελήσουν κάποιοι ξεχωριστοί Άνδρες, οι οποίοι θα θελήσουν να χαράξουν βαθιά ως αδάμαντες, όπως γράφει ο Νίτσε, την Ιστορία!
Ας μιλήσουμε για το τι είναι φασισμός σήμερα
“Άν η λέξη φασίστας υποδηλώνει «τον βίαιο», «τον κτηνώδη», «τον καταπιεστικό» ή «τον δικτατορικό», τότε τα κομμουνιστικά καθεστώτα, θα έπρεπε πιθανόν να ενταχθούν στην κατηγορία των πιο φασιστικών καθεστώτων” ΣΤΑΝΛΕΪ ΠΕΪΝ – «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ»
Η έννοια της λέξης «φασισμός» σήμερα χρησιμοποιείται πολλές φορές για να χαρακτηρίσει πρόσωπα, θεσμούς ή καταστάσεις που μπορεί να μην έχουν καμιά σχέση με την αρχική έννοια του όρου. Το ουσιαστικό «φασισμός» και το ουσιαστικοποιημένο επίθετο «φασίστας» χρησιμοποιούνται σήμερα πολλές φορές, εκτός από τον αρχικό ορισμό, δηλαδή τον ορισμό για την εθνικιστική πολιτική ιδεολογία που πρωτοεμφανίζεται στην Ιταλία του Μουσολίνι και σε μια πολύ ευρύτερη λανθασμένη έννοια, προσδιορίζοντας ως «φασισμό» γενικά κάθε άδικη ή βίαιη πράξη, ιδεολογία, συναίσθημα και συνήθεια στο χώρο της πολιτικής, της κοινωνίας, της οικογένειας, και των σχέσεων. Έτσι, σύμφωνα με την πολιτική ορολογία η οποία έχει καθιερωθεί, φασίστας είναι όποιος αυθαίρετα πράττει και δρα ασκώντας τυραννική εξουσία σε πρόσωπα και καταστάσεις. Στο σημείο αυτό πρέπει να σας παραθέσουμε το απόσπασμα ενός βιβλίου, ενός αντιφασίστα ειδικού πολιτικού επιστήμονα, ο οποίος χαρακτηριστικά αναφέρει:
«Στα τέλη του εικοστού αιώνα ο όρος ΦΑΣΙΣΜΟΣ παραμένει ίσως ο πιο ασαφής από τους σημαντικούς πολιτικούς όρους… O όρος έχει χρησιμοποιηθεί περισσότερο από τους αντιπάλους του παρά από τους υποστηρικτές του, και οι πρώτοι υπήρξαν υπεύθυνοι για τη γενίκευση του επιθέτου σε διεθνές επίπεδο ήδη από το 1923. Η λέξη φασίστας είναι μια από τις πιο πολυχρησιμοποιημένες υποτιμητικές πολιτικές εκφράσεις, και συνήθως υποδηλώνει «τον βίαιο», «τον κτηνώδη», «τον καταπιεστικό» ή «τον δικτατορικό». Αν όμως φασισμός δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο απ’ αυτό, τότε τα κομμουνιστικά καθεστώτα, για παράδειγμα, θα έπρεπε πιθανόν να ενταχθούν στην κατηγορία των πιο φασιστικών καθεστώτων, αποστερώντας έτσι τη λέξη από κάθε χρήσιμο προσδιορισμό». («Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ», ΣΤΑΝΛΕΪ ΠΕΪΝ, ΣΕΛ. 21)
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι γίνεται μία ανερμάτιστη, αταίριαστη και συχνότατα παράλογη χρήση ή μάλλον κατάχρηση του όρου φασισμός και φασίστας, η οποία καθόλου δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Επίσης, πρέπει να τονισθεί ότι και διάφοροι αστοί ή και «πατριώτες» πολιτικοί, χρησιμοποιούν κατ’ αυτόν τον τρόπο τον εν λόγω όρο, ακολουθώντας πιστά κατά τούτο την προπαγάνδα της αριστεράς, μία προπαγάνδα η οποία έχει τις ρίζες της στις αρχές του 20ού αιώνα. Στο επίκεντρο του φασισμού δεν είναι το έθνος-φυλή, αλλά το κράτος!
Για εμάς, όμως, στο κέντρο του σκληρού πυρήνα της Ιδεολογίας μας ευρίσκεται το Έθνος και όχι το κράτος και κατά τούτο είναι εντελώς άστοχος εάν μη τι άλλο ο χαρακτηρισμός φασίστες.
Το βασίλειο της διαφθοράς και ο φόβος τους
Αυτά που συμβαίνουν σε παγκόσμιο επίπεδο στις Δυτικές κοινωνίες μοιραίο είναι να συμβαίνουν και στην Ελλάδα και οι δυνάμεις οι γνήσια Εθνικές να έχουν κτυπηθεί ανελέητα από ένα διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο δεξιών και αριστερών.
Η αποκάλυψη της διαφθοράς είναι κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο για το κυρίαρχο σύστημα και για να έλθουμε στα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, ας δούμε τι δήλωσε προ ετών μία υπουργός τότε του ΣΥΡΙΖΑ η Θεανώ Φωτίου:
“Θα τελειώσουμε με όλη την ιστορία της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος. Αυτό πρέπει να καθαρίσει, γιατί αν δεν καθαρίσει, όλοι πριμοδοτούμε την Χρυσή Αυγή!”.
Εντελώς ίδια και απαράλλαχτη και η δήλωση ενός άλλου κορυφαίου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πρόεδρος της βουλής Ν. Βούτσης στο συνέδριο της ΚΕΔΕ είχε δηλώσει για τους φακέλους της διαφθοράς:
“Δεν θα κερδίσει κανείς, αν βγουν αυτοί οι φάκελοι στη δημοσιότητα. ΜΟΝΟ η Χρυσή Αυγή θα μπορούσε να τρίβει τα χέρια της”.
ΓΙΑΤΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΝΟ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΡΙΒΕΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ; ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ …
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος
