“Στα 78 χρόνια της ιστορίας της ανθρωπότητος μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έγιναν δεκάδες, εάν όχι εκατοντάδες πόλεμοι, στους οποίους συνέβησαν πρωτοφανή εγκλήματα και σφαγές και τους πολέμους αυτούς δεν τους έκανε κανένα φασιστικό και κανένα ναζιστικό καθεστώς, τους έκαναν… καθώς πρέπει “δημοκράτες” και μπολσεβίκοι…”
Ζούμε στην εποχή του απόλυτου παραλογισμού, στην “ανοικτή κοινωνία” των εθνομηδενιστών και στην κοινωνία της αγοράς των φιλελεύθερων αρνητών πατρίδος εν ονόματι του κέρδους και του πιο ταπεινού υλικού συμφέροντος.
Παριστάνουν τους μεγάλους “δημοκράτες” τα κάθε λογής ορφανά του Μαρξ, οι υμνητές της πιο σκληρής και αιματοβαμμένης τυραννίας που γνώρισε η ανθρωπότητα, του μπολσεβικισμού και όλοι τους με μία ομοψυχία ζηλευτή είναι ενάντια στους μοναδικούς που παραμένουν αντίθετοι στον ψεύτικο κόσμο τους, σε εμάς, τους Χρυσαυγίτες!
Οι μεγάλοι ένοχοι της λεηλασίας και του ξεπουλήματος της Πατρίδος μας συμφωνούν απόλυτα ότι κάποιοι ανάμεσά τους είτε στο κοινοβούλιο, είτε στην κοινωνία είναι οι απόλυτοι εχθροί τους και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Χρυσαυγίτες που με υπερηφάνεια συνεχίζουν τον αγώνα τους εναντίον όλων με θυσίες και πίστη στα Ιδανικά ενός κράτους εθνικού, μιας πολιτείας με πίστη, υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια!
Το απόλυτο κακό του “μεταπολέμου”
Για όλους αυτούς είμαστε οι “φασίστες”, το απόλυτο κακό του “μεταπολέμου”, όπως όρισε την λέξη ο αείμνηστος Ρένος Αποστολίδης. Τι εννοούν όμως με την λέξη “φασίστες” και “φασισμός”; Τίποτε, το οποίο να αφορά την Ιταλία του μεσοπολέμου, με την οποία ουδεμία σχέση έχουν οι Έλληνες Εθνικιστές του 21ου αιώνος.
Ιστορικά δε, εξετάζοντας το ζήτημα, οι Έλληνες Εθνικιστές και ένα καθεστώς γι’ αυτούς “φασιστικό”, το καθεστώς της “4ης Αυγούστου” ήταν αυτό που πολέμησε τον ιταλικό φασισμό. Από την άλλη πλευρά, στον “μεταπόλεμο” μαρξιστές και φιλελεύθεροι επιβάλανε μια απόλυτη δικτατορία στην πολιτική ζωή και έτσι ο όρος “φασισμός” ταυτίστηκε με κάθε τι άδικο, με κάθε τι απάνθρωπο και βίαιο.
Μόνο που στα 78 χρόνια της ιστορίας της ανθρωπότητος μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έγιναν δεκάδες, εάν όχι εκατοντάδες πόλεμοι, στους οποίους συνέβησαν πρωτοφανή εγκλήματα και σφαγές και τους πολέμους αυτούς δεν τους έκανε κανένα φασιστικό και κανένα ναζιστικό καθεστώς, τους έκαναν… καθώς πρέπει “δημοκράτες” και μπολσεβίκοι…
Επιπλέον, στην Πατρίδα μας την Ελλάδα, από το 1974 μέχρι σήμερα, από την μεταπολίτευση μέχρι τον καιρό της χρεοκοπίας, επιβλήθηκε με ευθύνη ασφαλώς και της Νέας Δημοκρατίας, η απόλυτη εξουσία της αριστεράς στην δημόσια ζωή! Δεν είμαστε “φασίστες” λοιπόν, και αυτό δεν το λέμε για να απολογηθούμε σε κανέναν εθνοπροδότη, δεν το λέμε για να ενταχθούμε και εμείς σε κάποιο “αντιφασιστικό” μέτωπο, το λέμε πολύ απλά γιατί ο όρος “φασισμός” δεν μας εκφράζει ούτε ιδεολογικά, ούτε πολιτικά. Ο φασισμός πιστεύει ότι υπεράνω του Έθνους είναι το κράτος και εμείς πιστεύουμε στο Έθνος και επιλέγουμε την θέση του μεγάλου πατέρα του Ελληνικού Εθνικισμού Ίωνος Δραγούμη, ο οποίος τονίζει ότι όταν το κράτος και οι μηχανισμοί του είναι ενάντια στο Έθνος, τότε το κράτος αυτό πρέπει να λείψει!
“Κάτω το κράτος, ζήτω το Έθνος”
Ποια πίστη μπορεί να έχουν, λοιπόν, οι Έλληνες Εθνικιστές στο κράτος του εθνομηδενισμού (είτε μαρξιστικού είτε φιλελεύθερου), του επί πληρωμή “αντιρατσισμού” και του ψευτοανθρωπισμού, σε ένα κράτος, το οποίο πολεμά αυτές τις ίδιες τις Αξίες του Έθνους, την Πίστη στην Ορθοδοξία, τις ιερές παραδόσεις του Γένους, τις αρχές και τις αξίες του Αιωνίου Ελληνισμού;
