“Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες, ό,τι είστε, μην ξεχνάτε,
δεν είστε από τα χέρια σας μονάχα, όχι. Χρωστάτε
και σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν
Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί …”
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
«Το Ελληνικόν, εὸν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον, και θεών ιδρύματά τε κοινά και θυσίαι, ήθεά τε ὁμότροπα»
ΗΡΟΔΟΤΟΣ
Με αφορμή την απόλυτη σύγχυση Ιδεών, η οποία προέκυψε από την διάσπαση του Εθνικιστικού χώρου από την Νέα Δημοκρατία με όργανά της φιλόδοξους τυχοδιώκτες και έτσι να ευρίσκεται ο αγνός Έλληνας Εθνικιστής μεταξύ “συνταγματικού πατριωτισμού”, ο οποίος θυμίζει τον Ροβεσπιέρο και τον Ευάγγελο Βενιζέλο όταν ξιφουλκούσε κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στην βουλή, και μία κατευθυνόμενης δήθεν θρησκοληψίας και κάθε είδους υπερβολής και φαντασιώσεως πρέπει να τονισθούν κάποια πράγματα για το τι είναι και τι δεν είναι ο Εθνικισμός, προπαντός τι δεν είναι!
Όσοι δίδουν στην λέξη πατριωτισμός το περιεχόμενο της καλής συμπεριφοράς ενός πολίτη απέναντι στις αστικές υποχρεώσεις του στο κράτος, στο οποίο ζει, στρεβλώνουν την έννοια του όρου, ενός όρου, ο οποίος δεν υπήρχε στην Ελληνική γλώσσα και αποτελεί μεταφορά της Ελληνογενούς γαλλικής λέξεως patriotisme, μεταφορά, η οποία έγινε το 1790 και ως εκ τούτου κάλλιστα μπορεί να την συσχετίσει κάποιος με την Γαλλική Επανάσταση, η οποία δημιούργησε το λαϊκό κράτος, το άθεο κράτος ή εάν θέλετε, όπως διαφορετικά το αποκαλούν, το κοσμικό κράτος. Βεβαίως και η λέξη Εθνικισμός αποτελεί και αυτή νέα λέξη εις την Ελληνική γλώσσα, αλλά από την ομηρική ακόμη εποχή αναφερότανε σε ανθρώπους με κοινή καταγωγή, γλώσσα και συνήθειες, όπως μαρτυρεί ο Όμηρος στην Ιλιάδα στην Ραψωδία Λ-724, όπου χρησιμοποιεί την έκφραση “Έθνεα πεζών”.
Ο αστικός “πατριωτισμός” δεν είναι καν πατριωτισμός, αλλά απλά νομιμοφροσύνη
“Οι Έλληνες πολιτικοί έχουν μονίμως ως επάγγελμα την “Σωτηρίαν της Πατρίδος». Δι' ό και αποφεύγουν επιμελώς να την σώσουν. Μετά την σωτηρίαν, δεν θα έχουν επάγγελμα.”
Γεώργιος Σουρής
«Μου δυναμώνει η συνείδηση της ανάγκης να συμβιβαστεί ο σοσιαλισμός με το νασιοναλισμό και να βρεθεί ο κρίκος ο συνδετικός και ο ρυθμός τους. Επίσης να ενισχυθεί ο συνεργατισμός.»
Ίων Δραγούμης, Ημερολόγιο εξορίας, 29 Σεπτεμβρίου 1919
Παρ’ όλα αυτά και ο όρος πατριωτισμός έχει περιεχόμενο φυλετικό, αφού Πατρίδα δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά την Γη των Πατέρων. Με απλά λόγια, ο αστικός “πατριωτισμός” δεν είναι καν πατριωτισμός, αλλά απλά νομιμοφροσύνη. Κάποτε, οι πατρίδες, τα εθνικά κράτη, τα σύνορα, απειλούντο από τον διεθνισμό των προλεταρίων, από τον διεθνισμό του μαρξισμού. Αυτός ο διεθνισμός ιστορικά έχει περάσει στο παρελθόν και σήμερα αυτός που απειλεί τα εθνικά κράτη είναι ο διεθνισμός του κεφαλαίου, ο διεθνισμός των παγκόσμιων τοκογλύφων, οι οποίοι έχουν υποτάξει πλήρως τις πατρίδες και την πολιτική σε αριθμούς και μάλιστα ψεύτικους μίας οικονομίας δόλιας, η οποία εν τέλει δεν έχει σχέση ούτε με την πραγματική οικονομία!
Ο νεοφιλελευθερισμός, τον οποίο εκφράζει η Νέα Δημοκρατία (και όχι μόνον, όλα τα κόμματα κατ’ ουσίαν …), από την ίδια την φύση του είναι αντίπαλος της Ιδέας του Έθνους, της Παραδόσεως, της Ιστορίας!
Ο “πατριωτισμός” του νεοφιλελευθερισμού δεν λαμβάνει, όμως, υπόψιν του αυτά τα πράγματα, παρά μόνο φόρους, ΦΠΑ και ΕΝΦΙΑ. Είναι ένας “πατριωτισμός” κάλπικος, που δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον αληθινό Πατριωτισμό.
Όσοι νομίζουν ότι αυτά είναι νέες θεωρίες για την Ν.Δ. κάνουν λάθος. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 όταν το εθνικό ζήτημα με την ονομασία της Μακεδονίας ήταν στο προσκήνιο, ο φιλελεύθερος Τάκης Μίχας έγραψε στο περιοδικό της ΟΝΝΕΔ ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν … ένας σφαγέας των λαών! Τότε, είχα γράψει σχετικά για το θέμα και με ένα απόσπασμα από το κείμενό μου αυτό τελειώνω την αναφορά μου στον διεθνισμό του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος στέκει στην αντίπερα όχθη του αληθινού Πατριωτισμού, που είναι ο Εθνικισμός.
Φιλελευθερισμός και Εθνικισμός
ΟΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ: « … Η πιο θεμελιώδης αρχή που κατοχυρώνεται στον φιλελευθερισμό είναι αυτή της ανεκτικότητας: το κράτος δεν ορίζει πεποιθήσεις και εθνικές ταυτότητες. Τα φιλελεύθερα πολιτικά συστήματα απαιτούν αξίες, όπως η ανεκτικότητα, ο συμβιβασμός, αλλά αυτές δεν ενισχύουν ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς που ενυπάρχουν σε στενά συνδεδεμένες θρησκευτικές και εθνικιστικές κοινότητες. Οι φιλελεύθερες κοινωνίες δεν απαιτούν εθνική ταυτότητα για τους πολίτες τους.”
Φράνσις Φουκουγιάμα
Έγραφα, λοιπόν, πριν 30 χρόνια και όπως θα διαπιστώσετε τα όσα έγραφα τότε παραμένουν ακόμη επίκαιρα:
21/2/1993 – ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ:
“Όσοι αισθάνθηκαν έκπληξη από το άρθρο του Τάκη Μίχα, που δημοσιεύθηκε στο έντυπο της ΟΝΝΕΔ, μάλλον δεν διαθέτουν μνήμη … Όσοι αισθάνθηκαν έκπληξη από τις θέσεις, που διετύπωσε ένα μέλος του Φιλελεύθερου Φόρουμ, μάλλον δεν γνωρίζουν τον φιλελευθερισμό. Απόλυτη κυριαρχία του ατόμου, επιθυμία για κέρδος μέσα από τους αδίστακτους νόμους της παραγωγής και της κατανάλωσης, να τι είναι ο φιλελευθερισμός. Και η Πατρίδα, το Έθνος, η Ιστορία είναι γράμματα νεκρά στην αμείλικτη γλώσσα του κέρδους.
Έχει δίκιο να πιστεύει ο Τάκης Μίχας ότι οι συγκεντρώσεις στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη ήταν άχρηστες γιορτές γεμάτες εθνικιστικό μίσος. Έχει δίκιο να το πιστεύει ο Τάκης Μίχας, γιατί ο Τάκης Μίχας είναι φιλελεύθερος και το σπέκουλο, η μίζα, το κέρδος θέλει ησυχία, θέλει καταναλωτές και όχι πατριώτες.
Έχει δίκιο να θεωρεί σφαγέα των λαών τον Μέγα Αλέξανδρο ο Τάκης Μίχας, γιατί ο Τάκης Μίχας είναι φιλελεύθερος και για τους νόμους της αγοράς οι Εθνικοί Ήρωες, οι Μύθοι είναι άχρηστα ρημάδια ενός κόσμου που πέθανε. Έτσι τουλάχιστον πιστεύει ο Τάκης Μίχας, γιατί ο Τάκης Μίχας είναι φιλελεύθερος …
Γιατί οι φιλελεύθεροι βλέπουν τον κόσμο με το βλέμμα του κέρδους και εμείς οι Εθνικιστές με το βλέμμα της Ιστορίας. Γιατί για τον φιλελεύθερο Τάκη Μίχα η Πλατωνική Πολιτεία δεν εξαργυρώνεται στην Γουώλ Στρήτ και γιατί και για μας τους εθνικιστές το κέρδος δεν είναι αρκετό για να γεμίσει μια ζωή.
Γι΄ αυτό εμείς οι Εθνικιστές δεν είμαστε φιλελεύθεροι και οι φιλελεύθεροι δεν είναι Εθνικιστές …”.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ ΙΔΡΥΤΗΣ ΛΑΪΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
