Ήταν 31 Ιουλίου του έτους 1920 όταν δολοφονήθηκε από τις σφαίρες των δημοκρατικών του Βενιζέλου ο Ίων Δραγούμης, ο Ίδας του Μακεδονικού Αγώνα. Στο σημείο, όπου χύθηκε το πιο αγνό αίμα ενός υπέροχου οραματιστή, κήρυκα θερμού της Μεγάλης Ιδέας, σήμερα βρίσκεται μία λιτή μαρμάρινη κολόνα, όπως ακριβώς το ήθελε ο Εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς, που έγραψε για την δολοφονία του Δραγούμη:
«Λευκή, ας βαλθή όπου έπεσες, κολώνα,
(Πώς έπεσες, γραφή να μην το λέει)
λευκή, με της Πατρίδας την εικόνα.
Μόνο εκείνη ταιριάζει να σε κλαίει,
βουβή, μαρμαρωμένη να σε κλαίει.»
Ακριβώς απέναντι από αυτή την λιτή μαρμάρινη κολόνα, κτίστηκε πολλά χρόνια αργότερα ένα κτίριο, το ξενοδοχείο Hilton, κτίριο σύμβολο της μεταπολεμικής Ελλάδας, της μίζας και της ρεμούλας, της αρπαχτής και του εύκολου πλουτισμού. Δύο κόσμοι, ο ένας απέναντι στον άλλο. Από την μια το ψευτορωμαίικο της ΄κονόμας και από την άλλη η αληθινή Ελλάδα, της Μεγάλης Ιδέας! Η Ελλάδα για την οποία χωρίς δισταγμό έδωσε την ζωή του ο Ίων Δραγούμης. ο Ίων Δραγούμης, που κάποιοι τον θέλουν δικό τους όντας φιλελεύθεροι, όντας politically correct.
Για όλους αυτούς θα παραθέσω τα λόγια που έγραφε στο βιβλίο του “ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ” στην Κωνσταντινούπολη του 1908: “Του Αλέξη η ψυχή, συναρπασμένη από σιχαμάρα για το μικράνθρωπο, φώναζε ολημερίς: –Κάτω οι μασόνοι, οι Εβραίοι, οι σοσιαλιστές!”
ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΣ “ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ”
Έχοντας καταργήσει αρχές, έννοιες και Ιδέες οι σημερινοί εξουσιαστές αυτής της ίδιας της ψυχής του λαού μας, προσπαθούν να επιβάλλουν την άποψη ότι… πατριώτης είναι μόνον αυτός, ο οποίος δέχεται και φρονεί σύμφωνα με το “politically correct” σύστημα, το οποίο κυριαρχεί στη δημόσια ζωή. Σε όλους αυτούς απαντά ο Ίων Δραγούμης στα 1903 από την Μακεδονία, όπου μάχεται για το Έθνος με τα παρακάτω λόγια:
«Αν είμαστε ζωντανό γένος, δε θα κολλήσωμε στο πολιτικό σύστημα που μας κάθισαν. Το σύνταγμα και οι βουλευτές είναι μια αρρώστεια. Δεν είναι η ζωή μας. Ή θα μας πεθάνη ή θα ψοφήση τέλος πάντων αυτή. Και θα ζήσωμε τότε με άλλο σύστημα πολιτικό, που μας έρχεται καλλίτερα. Πως, χωρίς να μας μελετήσουν, χωρίς να μάθουν καλά το φυσικό μας, μας κόλλησαν βουλευτές και συντάγματα;»
«Ας λείψει το κράτος, που θα της είναι εμπόδιο ή θα παραμορφώνει την εθνική ψυχή. Αν το κράτος στενοχωρεί το έθνος, πρέπει αναγκαστικά ή να αλλάξει μορφή ή να χαθεί. Το κράτος που εμποδίζει τη φυσιολογία του έθνους, είναι περιττό και βλαβερό».
ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ
Ποιες ήταν όμως οι πολιτικές Ιδέες του Ίωνα Δραγούμη; Ώριμος πλέον και κατασταλαγμένος στο ημερολόγιο της εξορίας του στην Κορσική γράφει ότι πρέπει να αγκαλιάσει και να συνταιριάσει τον Εθνικισμό με τον Σοσιαλισμό. Αρνητής του μαρξισμού, έχοντας τοποθετηθεί ξεκάθαρα με πολιτικά άρθρα του στο “ΝΟΥΜΑ” όπως “ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ, Ο ΕΝΑΣ”, σίγουρα ο σοσιαλισμός του δεν έχει καμία σχέση με τον κομμουνισμό.
Γράφει για το είδος του σοσιαλισμού που θέλει τα παρακάτω: «Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός σοσιαλιστής. Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός πατριώτης. Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να νοιώσω τον εαυτό μου άτομο. Από άνθρωπος μιας τάξης με ορισμένα συμφέροντα τάξης, γίνομαι σοσιαλιστής με την πλατιά έννοια, και θέλω μια καινούρια οικονομία της κοινωνίας μου και των άλλων κοινωνιών.”
Αρνούμενος τον αγοραίο πατριωτισμό της μάζας δηλώνει Εθνικιστής, τονίζοντας ότι δεν μπορεί κανείς να είναι καν άνθρωπος ξεχνώντας την καταγωγή του και το Έθνος του! Αρνείται επίσης τον ατομισμό, ο οποίος είναι η βάση και το επίκεντρο του φιλελευθερισμού και γράφει:
“Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδησή τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια. Από άτομο γίνομαι άνθρωπος.»
«Δεν μπορεί κανείς να είναι άνθρωπος ξεχνώντας την καταγωγή του. Να θυμάται κανείς από πού βγήκε, που μεγάλωσε, ποιο έθνος τον ανέθρεψε.».
«Ο εθνικισμός είναι μορφή ενέργειας. Όλοι λοιπόν οι ενεργητικοί άνθρωποι είναι εθνικιστές, είτε το ξέρουν είτε όχι. Ο διεθνιστής είναι στοιχείο θανάτου για το έθνος του».
Ο ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ, Η “ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ” ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ
Σήμερα, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρον τον κόσμο κάποιοι κινούν τα νήματα για να μεταβληθούν τα Έθνη και οι Πατρίδες σε μια απέραντη καταναλωτική αγέλη στο όνομα της παγκοσμιοποιήσεως. Όμως, για τον Ίωνα Δραγούμη, η πολυπολιτισμική κοινωνία που θέλουν οι φιλελεύθεροι και οι μαρξιστές δεν υπάρχει και όχι μόνον, αφού όπως χαρακτηριστικά λέει “ο διεθνιστής είναι στοιχείο θανάτου για το Έθνος του”. Επιπλέον κηρύσσει ότι μόνον εθνικός μπορεί να είναι ένας πολιτισμός και τίποτε άλλο:
«Ποιος είναι ο τελικός προορισμός των εθνών; Ο πολιτισμός! Να ένα έργο άξιο για τα έθνη, έργο αληθινά ανθρώπινο. Να πως τα έθνη είναι χρήσιμα στην ανθρωπότητα. Πολιτισμούς γεννούν τα έθνη και αυτά μονάχα.».
Ελλάδα του 2017 και ζώντας στην χώρα των μνημονίων, η οποία έχει εκχωρήσει την εθνική της κυριαρχία βλέπουμε τον λαό μας να έχει περιέλθει σε μια κατάσταση νιρβάνας, παθητικότητας και ραγιαδισμού, ο οποίος δεν διαφέρει και πολύ από επιθανάτιο ρόγχο. Σήμερα, λοιπόν, που οι περισσότεροι Έλληνες είναι ραγιάδες, ο Ιών Δραγούμης πάντα επίκαιρος γράφει γι’ αυτούς:
«Τι θα πει ραγιάς; Ραγιάς είναι εκείνος που είναι σκλάβος του φόβου του. Ο ραγιάς είναι μισός άνθρωπος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα. Τον κυνηγάς και κρύβεται. Τον δέρνεις και ακόμα σκύβει. Τον σκοτώνεις και σωπαίνει».
Μία μαρμάρινη κολόνα στο κέντρο των Αθηνών, στην πρωτεύουσα της χώρας των ανοικτών συνόρων, της χώρας που έχει παραδώσει την ψυχή της στον διάβολο του χρήματος, στην σατανική δύναμη της τοκογλυφίας και αυτή η μαρμάρινη κολόνα να συμβολίζει το αίμα που χύθηκε στο σημείο αυτό ενός ξεχωριστού Άνδρα, του Ίωνα Δραγουμη, ο οποίος με τον βίο και την πολιτεία του, με την πένα και το ξίφος, με το παράδειγμά του διδάσκει και λέει μέσα από τους αιώνες ότι δεν είναι φρονιμάδα το να είναι κανείς ραγιάς και σκλάβος του φόβου του. “Όσοι ζωντανοί”, επιτέλους ας δώσουν την μάχη, μια μάχη για μια νέα Ελλάδα χωρίς ραγιάδες, οι οποίοι παριστάνουν τους φρόνιμους, αλλά στην πραγματικότητα είναι σκλάβοι του φόβου τους.
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος