Την περασμένη εβδομάδα είχαμε την γιορτή του Αϊ-Γιάννη του Λαμπαδάρη, που την παραμονή του σε χρόνια περασμένα, σε χρόνια ευλογημένα, άναβαν φωτιές σε όλη την Ελλάδα για να τιμήσουν έθιμο πανάρχαιο χιλιάδων χρόνων, που ο λαός μας είχε συνταιριάξει με την γιορτή του Άι-Γιάννη του καλοκαιριού. Και είχε συνταιριαστεί η Πίστη η Ορθόδοξη η Ελληνική με την συνήθεια της Αρχαίας Ευσέβειας των παλαιών. Και οι φωτιές δεν αναβόντουσαν μόνο σε χωριά και επαρχίες, αλλά και στις γειτονιές της πόλης, όπως στην Αθήνα. Στην Αθήνα των εκατομμυρίων, που είχαν φέρει μαζί τους έθιμα και συνήθειες Κρητικοί και Ηπειρώτες, Ρουμελιώτες και Μωραΐτες.
Έτσι αρχές της δεκαετίας του 1960 οι γειτονιές του κέντρου την παραμονή του Άι-Γιάννη του Κλήδονα ήταν γεμάτες φωτιές κατάμεσα του δρόμου και ομάδες-ομάδες αγόρια και κορίτσια πηδούσαν επάνω από τις φλόγες.
Πριν από δέκα περίπου χρόνια μία τέτοια νύχτα είδα έναν πατέρα με τα παιδιά του σε ένα στενό στο Μαρούσι να έχει ανάψει μια μικρή φωτιά… Την είδα και δάκρυσα και θυμήθηκα έναν αγαπημένο μου εξάδελφο σε ένα μεγάλο νοσοκομείο κάπου στην δεκαετία του ’80, που ήμασταν εκεί γιατί είχαμε άρρωστο βαρειά πρόσωπο αγαπημένο, που βλέποντας ένα γέροντα που είχε έλθει από κάποιο χωριό και φορούσε τσαρούχια είχε πει “Αυτή είναι η Ελλάδα, που πεθαίνει”.
Την προφητεία του την πικρή την ζούμε στον καιρό μας με τις φωτιές του Άι-Γιάννη σβηστές, και “αναμμένα” τα Greeklish, τα youtube κλπ.
Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ είναι η ψυχή του Έθνους μας και θέλουν να την ξεριζώσουν, μη τους αφήσετε. ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ - Γ.Γ. Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή
ΦΥΛΑΚΕΣ ΔΟΜΟΚΟΥ 2021
