Μέσα από το κελί μίας φυλακής παρακολούθησα σε τηλεοπτικούς σταθμούς και σε εφημερίδες τα αφιερώματα στα 200 χρόνια του 1821. Πιστεύω ότι δεν ήταν τυχαία η απόλυτη σιωπή, “Μνήμη Θανάτου” κυριολεκτικά στην συμβολή της Μάνης στην Εθνεγερσία. Είναι παράδειγμα κακό για τον καιρό της παγκοσμιοποίησης η Μάνη, μία κοινωνία Αυστηρή, Πατριαρχική, ακραία Φυλετική και Παραδοσιακή.
Αναφορά εκτενής επί παραδείγματι στην μάχη του Πέτα και ούτε λέξη για τον Κυρακούλη Μαυρομιχάλη και τους… 400(!) Μανιάτες, που σκοτώθηκαν σε μάχη κατά των Τούρκων στο χωριό της Ηπείρου Φανάρι. Ούτε λέξη για το Βαλτέτσι, που το κράτησαν και νίκησαν οι Μανιάτες. Ούτε λέξη ότι όταν ο Ιμπραήμ είχε κυριεύσει όλον τον Μοριά ελεύθερο ήταν μόνο το Ναύπλιο, που κράτησαν οι Έλληνες ελεύθερο με πρωταγωνιστές του Μανιάτες στην Μάχη των Μύλων, και φυσικά ολόκληρη η Μάνη, που άντεξε δύο μεγάλες επιθέσεις του Ιμπραήμ σε Βέργα και και Πολυάραβα και μία απόβαση στο Δυρό. Ούτε λέξη για το γεγονός ότι η Μάνη έβγαλε στον Αγώνα του 1821 δέκα χιλιάδες έμπειρους πολεμιστές, όσους σχεδόν όλη η άλλη Ελλάδα. Ούτε λέξη για την Μάνη και ύμνοι για τον Μαυροκορδάτο και τους προδότες που άφησαν να πέσει το Μεσολόγγι και η Αθήνα.
Ν.Γ. Μιχαλολιάκος
Γ.Γ. Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή
Φυλακές Δομοκού 2021
